Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής εμφανίστηκε στα γράμματα το 1962 με την συλλογή διηγημάτων Τρίπτυχο (ψευδώνυμο Φ. Φιλίππου, εκδ. Δίφρος).
Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε η νουβέλα του Σημειώματα (εκδ. Φέξη).
Το 1970, από τις εκδ. Κάλβος, κυκλοφόρησε η συλλογή σύντομων κειμένων με τον τίτλο Ιωή (με το ψευδώνυμο Φ. Φιλίππου). Δύο χρόνια αργότερα (1972), αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ισπανικά από τις εκδ. Planeta υπό τον τίτλο Clamores, με μεσολάβηση του λογοτεχνικού πρακτορείου Carmen Balcells,.
Το 1977, από τις εκδ. Εγνατία της Θεσσαλονίκης, στη σειρά «Μικρά Τραμ», κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Διηγήματα Ι.
Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, επανερχόμενος στα πεζογραφικά κείμενά του, που δεν έχει πάψει να θεωρεί ότι αποτελούν «έργο εν προόδω» και συνεπώς χρειάζονται διαρκή επεξεργασία, συμπλήρωση ή αναθεώρηση, έκρινε πως ορισμένα από αυτά δεν ανταποκρίνονταν στα κριτήρια ποιότητας που επιβάλει η εξυπηρέτηση της λογοτεχνίας. Με αυτό το δεδομένο, αποκήρυξε ένα μέρος της παραγωγής του και έστρεψε την προσοχή του σε έξι πεζογραφήματά του, τα οποία έχει τη γνώμη ότι συνθέτουν ένα σύνολο, στο οποίο έδωσε τον τίτλο Εξάμετρον. Τα τρία πρώτα, με θέματα που αντλούνται από την Ελλάδα (Κατοχή, Εμφύλιος, κοινωνικές αλλαγές, φυσικές καταστροφές, πολιτικές διαμάχες), συγκροτούν το πρώτο μέρος του Εξάμετρου, την ενότητα «Το πρώτον, βραχύ».
Τα τρία τελευταία, με αφορμές από την Ιστορία άλλων χωρών, τείνουν να διαγράψουν μιαν εικόνα του κόσμου μέσα από επαναστάσεις, οράματα, εγκλήματα, αλλά και μικρές και μεγάλες πράξεις μεγαλείου, όσο και φρίκης. Με γνώμονα αυτή τη φιλοδοξία, το δεύτερο μέρος δημιουργεί την ενότητα «Το δεύτερον, μακρόν».
Αυτά τα έξι πεζογραφήματα, για τα οποία έγινε αναφορά στις προηγούμενες παραγράφους, είναι:
