Η πληθώρα των απαντήσεων στα προβλήματα των καιρών επαναφέρει την ανάγκη της διαρκούς αναζήτησης χάρη στο ερώτημα «τι;». Επιλέγοντας τις διαδρομές του στοχασμού των Μαξ Βέμπερ,  Χάνα Άρεντ, Γιέρζι Κολακόφσκι, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Καρλ Σμιτ, αλλά και «αντιδραστικών» πνευμάτων, όπως ο Ισπανός Χουάν Δονόσο Κορτές (1809-1853), πιστεύοντας πως οι απαντήσεις δεν είναι άλλο από «ζαριές», οι οποίες δεν έχουν σταθερότητα, ούτε σοβαρές πιθανότητες επανάληψης και επιβεβαίωσης, ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής αναρωτιέται, στο δοκίμιο Λόγος ερειπίων (εκδ. Γαβριηλίδη, 2010), τι είναι το κράτος, ο λαός, το πολίτευμα, ο πολιτισμός, το δίκαιο. Όχι ως αναζήτηση συμπεράσματος, αλλά ως διαρκής συμβίωση με την απορία και την καλλιέργεια του σκέπτεσθαι, προς εξυπηρέτηση της αριστοκρατικής όψης της απελπισίας του λόγου, που το ερώτημα δεν παύει να πολιορκεί.